
حدود ۲۰۰ کودک همراه مادرانشان، در زندانهای رژیم ایران هستند که از میان آنها ۲۰ کودک در ندامتگاه شهرری زندگی میکنند.
اکثر زنان زندانی بهخاطر بیتوجهی و عدم رسیدگی به وضعیت معیشتیشان پس از آزادی به زندان بازمیگردند. بهویژه زنانی که دارای فرزند هستند و بهخاطر بیکاری و بیبضاعتی توان بزرگ کردن فرزندان خود را ندارند، لذا تنها سرپناه خود را زندان میدانند.
خانم مریم رجوی در پیام خود برای روز جهانی
کارگر گفتند: اعتراض و مبارزه کارگران و تمام ملت ایران و پایداری مقاومت
سازمانیافته اش دوران خجسته ی را نوید می دهد:
در اين ميان
«دستکم ۹۳ درصد
کارگران با قراردادهای موقت یک ماهه تا یک ساله مشغول به کارند»[6] در نتيجه از حق
بيمة درماني و سوانح و حقوق بازنشستگي محرومند و دستمزدشان در پايينترين سطح
ممكن است. قربانيان اصلي اين قراردادهاي ستمكارانه زنان كارگرند. آنها، هم ناچار
به پذيرش مشاغل كم درآمد و پرزحمت با ساعات كار طولاني ميشوند و هم در صف اول
اخراجها قرار دارند. به نحوي كه با بروز کوچکترین مشكلي در وضعيت مالي هر كارخانهيي،
زنان کارگر اخراج میشوند. در ۹ سال
گذشته سالانه بیش از صدهزار زن از بازار کار ایران کنار رفتهاند.[7] نرخ بيكاري زنان از شروع كار آخوند روحاني همچنان
در حال افزايش است و اكنون سه چهارم زنان تحصيلكرده قادر به يافتن شغل نميشوند.[
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر